زبان فارسی (پارسی، دری، یا تاجیکی) زبانی است که در کشورهای ایران، افغانستان[۲]، تاجیکستان[۳] و ازبکستان[۴] به آن سخن میگویند. فارسی زبان رسمی کشورهای ایران و تاجیکستان و یکی از زبانهای رسمی کشور افغانستان است.
در ایران نزدیک به ۴۰ میلیون تن[۵] (بین ۵۸٪ تا ۷۹٪) پارسی زبان هستند.[۶] در افغانستان ۲۰ میلیون تن، در تاجیکستان ۵ میلیون تن[۷]، و در ازبکستان حدود ۷ میلیون تن به فارسی سخن میگویند.[نیازمند منبع] زبان پارسی گویشورانی نیز در هند و پاکستان دارد (نگاه:زبان فارسی در شبهقاره هندوستان). با توجه به رسمی بودن زبان فارسی در ایران، افغانستان و تاجیکستان و تسلط گویشوران سایر زبان ها بدان به عنوان زبان دوم روی همرفته میتوان شمار پارسیگویان جهان را حدود ۱۱۰ میلیون تن برآورد کرد.[نیازمند منبع]. گرچه پارسی اکنون زبان رسمی پاکستان نیست، پیش از استعمار انگلیس و در زمان امپراتوری مغول (به فرمان اکبرشاه)، زبان رسمی و فرهنگی شبهقاره هند بوده است. زبان رسمی کنونی پاکستان (اردو)، که «اسلامیشده»ی زبان هندی است، بسیار تحت تأثیر پارسی بودهاست و واژههای پارسی بسیاری دارد. به خاطر تأثیر بسیار زیاد زبان فارسی در پاکستان، بنیانگذاران این کشور تصمیم گرفتند که سرود ملی پاکستان به زبان فارسی باشد.[۱][۲] در تعاریف رسمی پاکستان، زبان اردو دختر زیبای زبان فارسی معرفی میشود. |
|
最新喜欢:![]() |